Donderdag 23 juli. 

Het was een verkoelende nacht en we hebben goed geslapen. Onze buren, een Duits gezin met twee kleine kinderen pakken alles in voor vertrek. Gisteren was het even schrikken. Een van de jongens was door het dakvenster geklommen en zat bovenop de camper. Gelukkig was papa zijn reddende engel.

Hoe zou het zijn met onze overburen, de Nederlanders? Hun caravan staat zielloos te wachten op wat komen zal. Gisterenavond werd het proviand onder de caravan gedeponeerd en niet zo een klein beetje. Kwestie dat ze een slaapplaats moesten vinden. Aan de hoeveelheid te zien zijn ze voor maanden weg van thuis! Preien, aardappelen, uien, wortelen, plastieken emmers en teilen. Jongens, hier zal altijd zelf gekookt worden vermoed ik. 

Na het ontbijt gingen we voor enkele uren wandelen. Bij terugkeer merkten we dat de Nederlanders vertrokken waren. Ze staan nu een 300 m verderop met al hun hebben en houden. Ze zijn bezig met de opbouw van hun caravan met voortent. Het is nu 24 uur geleden dat ze hier zijn aangekomen en nog steeds zijn ze druk in de weer met piketten in de grond te slaan. Als zij telkens zoveel tijd nodig hebben om alles geregeld te krijgen moeten zijn wel een superlange vakantie hebben mijn gedacht. Prettige vakantie allemaal.  

Zoals ik al zei, we zijn naar het centrum geweest en het was behoorlijk ver. Er zijn merkwaardige fietsrekken te zien in het straatbeeld. We zijn even het kerkje binnengestapt en ook hier is handhygiëne een prioriteit. Het deed wel deugd want in een kerk is het altijd koel. Als wij voor het eerst in een kerk komen steken wij altijd een kaarsje aan. Je weet maar nooit waarvoor het goed is.

Op een ruim terras hebben we iets fris gedronken. Manlief vroeg ‘eine bier’ en ik ‘eine cola’, niet wetende dat het halve liters zouden zijn. Het was bloedheet en het smaakte wel. Onmiddellijk werd ons een formulier toegeschoven waar we onze gegevens moesten invullen i.v.m. Corona. Manlief merkte niet op dat het document in een plastiek doorschijnend mapje stak en schreef er los bovenop. Het mapje werd doorgegeven aan de volgende gasten die dat ook moesten invullen. We keken eventjes op en zagen ze denken van: ‘verrek, moet het nu op of onder het plastiek…’. Ik kreeg er de slappe lach van. Ons kennen ze hier nog niet. 

Op de terugweg zagen we een beenhouwerij waar de speklapjes op ons lagen te wachten. Straks gaan ze de Lotus-grill op met nog wat groenten erbij. Het is weer feest op plaats 25 van de camping. De Nederlands dame kwam voorbij met haar prei en riep ons toe: ‘het ziet er ongelooflijk lekker uit en het ruik overheerlijk.’ Tja, preistoemp en preisoep kunnen ook smaken maar niet nu. Top vakantie tot nog toe.  

Tot morgen.