Vrijdag 24 juli. 

Vandaag rijden we dichter naar de Bodensee. In de verte zien we het meer al liggen. Op de hellingen staan wijngaarden.

De combinatie van zon, wind en water moeten ongetwijfeld een gunstige invloed hebben op de groei van de druiven en de smaak van de wijn.

Het verkeer is hier drukker aan het worden, er ontstaat een file. Als we nu maar een plaats vinden op een camping. Door dat het nog maar middag is zou het geen probleem mogen zijn. We komen veel campers tegen die ook hun beste plaatsje willen vinden. We staan voor het weekend en net als bij ons aan zee is het druk aanschuiven. De eerste campingplatz is megagroot en is proppensvol. Hier willen we niet eens verblijven, het voelt verstikkend aan en daar worden we niet blij van. We rijden verder op de baan die parallel loopt met het meer.

We ontdekken nog een camping en gaan een kijkje nemen. De slagboom is dicht en het onthaal is gesloten. Het is 12u30. In het Duits staat te lezen dat alles dicht is tussen 12 uur en 14 uur om de kampeerders de rust te gunnen. We parkeren ons voor de slagboom en maken van de tijd gebruik om iets kleins te nuttigen. Tijdens het wachten zoek ik naar de camping op het internet. Door de reviews te lezen wist ik dat je hier zelf je plaats kan kiezen en dat je niet kan reserveren. Toch handig om weten. Al snel hadden wij de geschikte plaats gevonden.

Om stipt 14 uur ging de slagboom omhoog en de man van de receptie deed de deur open. Er mocht maar één persoon naar binnen met de nodige voorzorgsmaatregelen in acht genomen. Handen ontsmetten en mondmasker op. De waarschuwingsborden op de deur zagen er schrikwekkend uit. Na de nodige formaliteiten vroeg hij inderdaad waar we wilden staan. Op 103 zei ik alsof ik hier al jaren kom. Oké. Alles was geregeld en we installeerden ons op het vers gemaaide gras met perfecte scheidingslijnen en zichtbare nummers op de paadjes. Echt, zo schoon hadden we het nog nooit gehad. Vlak aan het water van de Bodensee. Je kan er zo inlopen.

Er is zelfs een klein strand aan de camping met ligweide. Wil je geloven dat ik herleef als ik een ‘groot’ water zie. Weer een bewijs dat ik er niet zonder kan. Eens kind van de zee, altijd kind van de zee. We voelen dat het hier goed zal meevallen voor de komende vijf dagen op Campingplatz Friedrichshafen Fischbach.

Deze avond heb ik spaghetti gemaakt en manlief doet de afwas. Mooie deal, zo kan ik schrijven aan mijn tekstje en onze ervaringen delen met jullie. 

Tot morgen.