Goede namiddag lieve lezers van Mijn Tekstjes.

Hier ben ik weer om te koffiekletsen.

Het is al 8 december. De sint en zijn pieten zijn weer vertrokken tot volgend jaar.

Zijn jullie klaar met de afwas? Is alles aan de kant? En als dat niet zo is, het loopt niet weg!

Staat hij ook al te pronken in huis? Ja, hier staat de versierde kerstboom incluis met kerststal en flonkerende lichtjes. Mooi, vinden jullie ook? Heerlijke tijd. Voor mij mag het nu gaan sneeuwen. Maar ik moet bekennen, het is een namaakboom. Eerlijk? Ik heb een grondige afkeer voor bloemen en planten vervaardigt uit kunststof of zijde. Ik hou er totaal niet van omdat die nooit veranderen. Op sommige vensterbanken zie je ze staan. Ze zitten onder het stof en zijn verbleekt door de zon. Ze zien er niet uit. Spuuglelijk vind ik ze. Ze zouden dat moeten verbieden. Haha. Maar voor de kerstboom maak ik een uitzondering. Nu ben ik niet consequent zeker? Is dat erg? Een echte kerstboom is waarschijnlijk mooier maar die halen we niet meer binnen. Het is nu al enkele jaren dat we deze hebben en we zijn daar heel blij mee. En het is gemakkelijk. De aankleding van onze boom is toch ieder jaar weer anders. Dit jaar hangen er nieuwe ballen in… wauwwww.  It’s the most wonderful time of the year……

Nu maak ik eerst tijd voor koffie. Thee kan ook natuurlijk, maar zoals jullie wel al weten is dit niet mijn smaakje. Neem een stoel en zet je bij. Gezellig. Het is wel kouder geworden, vinden jullie ook? Handschoenen zijn geen overbodige luxe wanneer je op stap gaat, zeker wanneer je de fiets van stal haalt. Een dikke sjaal kan ook deugd doen. Soms moet ik een zetje krijgen om toch naar buiten te gaan en achteraf ben ik dan zo blij dat ik het toch gedaan heb. Dan word je omarmd en verwarmd door dat goed gevoel. Mijn frisse wangen worden warm en rood. Met tintelende vingers en tenen zit ik nu met jullie te kletsen. Eerst een slokje van mijn favoriete koffie en een hapje van mijn frangipannetje.

Onlangs waren we in de Kempen voor de oppas van de kleinkinderen. Ondanks het koude weer wou ik toch dat ze even naar buiten gingen en door de tuin liepen. Kwestie van een frisse neus te halen. Ook al was het maar voor eventjes. De helft van de tweeling (ze zijn vijf jaar) had er echt geen zin in maar hij durfde mij niet tegen te spreken. Met grote tegenzin stapte hij naar buiten tot op het terras. Ik zei hem nog: ‘doe je sloefen uit, trek je jas en je laarsjes aan, dan kan je in het gras gaan lopen’. Maar nee, hij stond met zijn handen op zijn rug, leunend tegen de muur aan. Na enkele minuten komt hij terug naar binnen met zijn guitig gezichtje naar mij gericht. ‘Kijk Mé, ik heb een frisse neus gehaald, voel maar eens, koud hé’. Tja, wat kan je dan nog meer zeggen aan die sloeber.

Hebben jullie ook kinderen en kleinkinderen? Verhaaltjes zijn altijd welkom.

Wat schafte de pot deze middag bij jullie? Ik heb een ovenschotel bereid met aardappelpuree, gehakt en prei. Witte saus en gemalen kaas. Daar heb je redelijk veel afwas van, maar het is meer dan de moeite waard. Alles in één. Heerlijk warm. Nu het kouder is, wordt er toch anders gekookt, vinden jullie ook? De slaatjes komen minder op tafel en de hartige gerechten komen meer aan bod. Laatst heb ik opgevulde paprika’s klaargemaakt met spinazie, feta, eieren en zongedroogde tomaten. Heel erg lekker met een kabeljauwhaasje en wat rijst. Soms maak ik iets in dubbele portie. Als ik dan eens geen tijd of goesting heb om te koken is dit dan wel handig en vlug klaar.

Slurpen jullie nog maar verder aan de koffie, ik ga mijn wasmachine leeghalen en de was ophangen.

Tot een volgende koffieklets.

Veel liefs.