Waarom is de dag van vandaag iedereen zo gehaast? Overal zie je mensen die geen tijd meer hebben, geen geduld meer hebben. Alles moet rap, snel, vlug… In het verkeer bijvoorbeeld, doe je er net iets te lang over om je auto netjes te parkeren, word je al vlug getrakteerd op een toeterconcert. Hetzelfde in de supermarkt aan de kassa. Denk nu maar niet dat er iemand achter een volgeladen winkelkar zal aanschuiven. Ach nee, dat zou veel te lang duren. In de overvolle wachtzaal van de dokter. Hoe vaak steekt er iemand zijn hoofd binnen om met een hoorbare grote zucht de deur weer dicht te trekken nog voor dat er een stap is binnengezet? Wachten zeker? No way! Dan heb ik ook zo mijn bedenkingen. Als men al geen tijd maakt om ziek te zijn, dan valt het toch nog mee. Leuk is anders, daar ga ik mee akkoord.

Er zijn er die zichzelf voorbij lopen. Anderen komen zichzelf tegen. Dan botst het. De geest en het lijf komen recht tegenover elkaar te staan. Het wordt een strijd van wie luistert nu naar wie. De zwakste zal het onderspit delven, willen of niet.

Vanuit dit jachtige leven ontspruiten nieuwe woorden waaronder: onthaasten. Ik heb een bloedhekel aan dit woord. Kan het niet uitleggen waarom maar het voelt niet goed. Het klinkt zo ‘gemaakt’.  Bij mij werkt het net andersom, ik krijg er stress van. Ik houd het bij ‘relaxen’.

Dan is het weekend en word je verondersteld te gaan genieten. Voor sommigen onder ons lukt het wel aardig maar voor anderen is het een hele opgave. Ze krijgen het gevoel dat het ‘van moeten’ is. Presteren, altijd maar presteren. Er ‘moet’ toch iets gedaan worden in het weekend? Het aanbod van activiteiten is zo veelzijdig dat ze door het bos de bomen niet meer zien. Ze stressen omdat ze niet kunnen kiezen. Tja, het mag geen opdracht worden. Wat een ellende! Voor ze goed en wel beslist hebben, waar, en hoe en met wie, is het weekend voorbij! Doe effe gewoon mensen… leer te leven. Een dagje chillen in de zetel onder een dekentje, daar moet je geen doktersbriefje voor hebben.

Sportelen, nog zo een woord waar ik het moeilijk mee heb. Bij het horen of lezen van dit woord krijg ik acute spasmen over gans mijn lijf. Ben ik nu een individu op dat vlak? Wat is er mis met ‘we gaan sporten of we doen aan sport’, maar sportelen? Ik sportel, jij sportelt, wij sportelen… Ik vind dat verschrikkelijk. Zijn er nog lezers van Mijn Tekstjes met hetzelfde ‘ongemak’? Laat gerust een woordje na.

Het weekend staat voor de deur. Wij gaan wandelen aan zee en genieten van de frisse lucht. Niet omdat we moeten, maar omdat wij dat leuk vinden. Is het slecht weer, geen drama, de zee gaat niet lopen. Er komen altijd betere dagen.

Geniet rustig van jullie weekend.