Hebben jullie dat ook, een verzameling of collectie van iets? Mappen vol met telefoonkaartjes, dozen knikkers, mini treinen, sigarenbandjes, postzegels, foto’s van acteurs, voetballers of renners, sleutelhangers, doopkaartjes en overlijdensberichten, champagnekurken? Je kan het zo gek niet bedenken, er is altijd wel iemand voor te vinden. Maar niet voor mij, ik wou iets anders.

Toen, lang geleden kwam ik op het idee om suikertjes te gaan sparen. De verpakte suikertjes die je bij de koffie krijgt in tearooms, hotels en restaurants.

Ja, zo is het begonnen. Mijn eerste waren zakjes suiker met afbeeldingen van bloemen erop. Beetje bij beetje kwamen er meer en meer bij. Het deed al vlug de ronde over mijn nieuwe hobby, en zo kreeg ik bij gelegenheid zakken vol verzamelde suikertjes van familie en vrienden. Zo zijn ook de suikertjes uit het buitenland bij mij terecht gekomen. Mensen gaan op vakantie met de ferry, het vliegtuig, de trein, overal krijg je suiker bij de koffie of thee in de vorm van: een klontje, een staafje of een suikerzakje.

Inmiddels heb ik mappen en doosjes vol met suikertjes uit alle hoeken van de wereld. Bij mijn laatste telling kwam ik aan ongeveer 7000 verschillende zakjes/staafjes/klontjes.

Zijn er onder jullie ook die mijn ‘zoet-gekte’ delen? Laat het gewoon even weten.

De gedachte dat er iemand aan mijn denkt bij het zien van een suikertje, waar ook ter wereld, dat alleen al geeft mij een fijn gevoel.

That feels sweet, sweeter, sweetest.