Dromen doen we allemaal. Bij het ontwaken, kan ik soms mijn droom heel gedetailleerd navertellen. Laatst droomde ik dat ik een brief opende. Juist op het moment dat ik hem wou lezen werd ik wakker. Ik weet nog altijd niet wat erin stond. Of juist op het moment dat ik een hap zou nemen van een stuk taart, startte de radiowekker met het nieuws op Radio 1. Dat is niet fijn. Automatisch begon ik mijn lippen te likken.

Heel lang geleden, mijn moeder was nog niet zolang overleden. Ineens zat ze in mijn droom. Ze fluisterde zachtjes in mijn oor: ‘Leentje, ik weet welke cijfers je moet aankruisen op het lottoformulier. Met deze getallen zal je winnen’. Toen ik wakker werd herinnerde ik mij alles. Ik nam pen en papier en noteerde de cijfers.

Ik ben niet bijgelovig maar toch kon ik het niet laten om een formulier in te vullen met de ‘gedroomde’ combinatie. Een hele tijd heb ik dit volgehouden. Helaas heb ik nooit gewonnen. Zijn dromen bedrog? Ja, voor mij wel.

Soms heb ik minder leuke dromen. Er dreigde gevaar en ik moest het op een lopen zetten. Hoe meer ik mijn best deed om te ontsnappen, des te heviger ik blokkeerde. Het lukte mij niet om een stap vooruit te komen. Hetzelfde met de zee. Toen ik ging zwemmen nam de zee mij helemaal in zijn macht zodat ik het strand niet meer kon bereiken. Als ik dan wakker word door een melodietje uit de radio ben ik heel erg opgelucht.

Tijdens mijn loopbaan heb ik voor verschillende bedrijven gewerkt. Ik werkte achtereenvolgens als verkoopster in een kledingzaak, stond aan de bar van een vakantiecentrum, werkte op de verzending van een groot badstoffenbedrijf en stond in voor de bediening van klanten in een supermarkt. Als ik daarover droom worden alle plaatsen door elkaar gemixt. Ik geef een voorbeeld.

Ik droomde dat ik in mijn kledingzaak stond. Komt er een dreigende dame binnen en vraagt naar een wafel en een koffie. ‘En’, riep ze: ‘doe de slagroom maar in een zakje!’ Ze was niet te spreken over haar verblijf in het vakantiecentrum want ze kreeg maar een half uurtje muziek in de ochtend. Er lag overal stof. Op haar bed lag geen donsdeken maar een groot badstoffen strandlaken. Ze had de plastiek verpakking gevonden en dreigde ermee naar mijn chef te stappen omdat de zijkant niet goed was dichtgelast. De bijbehorende foto correspondeerde niet met haar handdoek. Ze gooide de zak naar mijn hoofd maar die kwam per ongeluk in de etalage terecht op de vers gemaakte gebakjes met slagroom. Het was een ware ravage. Er volgde nog één opmerking: haar Italiaanse ham was te dik gesneden en de kleur paste niet bij haar jasje want het werd weldra zomer…

Wel lieve lezers van MijnTekstjes, het is moeilijk om dit allemaal te begrijpen. Absurd! Ik was blij dat ik wakker werd, zot hé. Wa-was-da-allemaal!

Voor volgende nacht wens ik jullie allemaal zoete dromen toe. Over paaseitjes misschien?

Tot de volgende.

Liefs Leentje.