Vrijdag 31 juli. 

Rond 9.30u worden wij aan de camping opgehaald door onze schoonzoon Rob en kleindochter Virginie. Wat is dat tof zeg om ze eindelijk te mogen zien en dan nog wel in Oostenrijk.

We hebben afgesproken dat we twee dagen met z’n allen, in de bergen gaan rondtrekken. In hun vakantiewoning konden wij nog een kamer huren. We worden, met een enorm confetti kanon, heel enthousiast onthaald door onze dochter Annelore en de andere drie kinderen . Zo blij dat we weer samen zijn. Door de corona perikelen was het al een hele tijd geleden. Na wat bijgepraat te hebben maken we er een fantastische dag van.

Met onze pasjes kunnen we gebruik maken van de kabelbaan die ons naar de Rifflsee brengt op een hoogte van 2232 m. Een prachtig meer omgeven door de toppen van de Kaunergrat. Op het eerste gezicht leek ons dat niet zo groot tot je de wandelaars zag, net Lego mannetjes. We maken een opsplitsing. Rob en Annelore willen een uitdaging aangaan. Ze willen hogerop een beklimming doen die al vlug enkele uren in beslag zou nemen.

Wij willen de wandeling rond het meer maken van om en bij de 3 km. En de kinderen? Wie gaat met wie mee? De oudste wordt 10 jaar en kiest voor de uitdaging. De drie andere kinderen kiezen voor de wandeling met Pé en Mé. Het is ontzettend warm en we stappen langzaam. Ze hebben ook zoveel te vertellen want zij zijn hier al een dag of tien. We worden geïnformeerd door onze drie ‘gidsen’ en in de kortste keren weten wij alles over het meer en de bergen. Op tijd en stond rusten we uit op een bankje en smullen van onze meegebrachte picknick.

Heerlijk is dat want wat Pé en Mé hebben meegebracht smaakt altijd lekkerder. Halverwege onze tocht trakteren we onze kleinkinderen op een ijsje. Een welgekomen verfrissing van formaat. Ook hier, op deze hoogte, weten ze waar ze een ijsjeskraam moeten neerplanten. 

Op één plek aan het meer lag er nog een stuk ijs/sneeuw. Door de hitte van de afgelopen dagen was die al veel kleiner geworden. De kinderen konden het weten want ze waren hier drie dagen eerder ook geweest. Een tijdje later komt Annelore ons tegemoet. Het lastige parcours was duidelijk niet haar ding. Ze heeft ‘de mannen’ achtergelaten. We hebben het volledig naar onze zin en maken veel foto’s. Na de wandeling gaan we eentje drinken in de Rifflseehütte met een fenomenaal zicht op de bergen.

Na vier uren wandelen op smalle en steile paden, beklimmen van rotsen komen onze stoere mannen, moe maar content, weer in zicht. Wat een prestatie van Rob en de 10-jarige Roeland! Chapeau!  

Deze avond hadden wij iets te vieren, de verjaardagen van Roeland en Pé. We zijn op restaurant geweest op de berg. Onmiddellijk werden we getrakteerd op Schnaps en bier. De kinderen werden verwend met snoepjes en lolly’s en kregen achteraf nog ijsjes. 

De gastvrouw Monja, van de vakantiewoning waar we verblijven, kon het niet laten om een rol cake te bakken voor Roeland. Een verjaardag zonder gebak kan niet. Er werd gezongen ‘lang zullen ze leven…’. De kaarsen werden uitgeblazen en het gebak werd aangesneden. We bleven nog tot middernacht buiten zitten en dronken nog ‘ein Schnaps, ein Bier und Wein. 

Zum wohl zum liebe. 

Gesundheit! 

Tot morgen.