Donderdag 30 juli. 

Na een rustige nacht gaan we fris en monter op verkenning in de omgeving. We maken een wandeling van negen kilometer door het bos. Daar is de schaduw meer dan welkom.  

Het gaat al snel de hoogte in, t.t.z.: wij gaan niet snel, het is klimmen tot we niet meer kunnen. We laven ons aan het koude water uit de bron. Wat een niveauverschil op z’n korte tijd. Eén troost, alles wat we omhoog stappen gaat straks ook weer naar beneden. 

Ergens halverwege ons pad staat er een kruisbeeld. We staan hier bij de 13de statie van de kruisweg. Een stukje verder komen we voorbij de 12de statie. We hebben er dus eentje gemist en lopen in de verkeerde richting maar dat is niet erg. We hebben al genoeg geklommen voor vandaag.

En inderdaad wanneer we helemaal beneden zijn aan de 1ste statie, komen we uit bij een kerk. Logisch toch. Op het kerkhof valt het ons op dat het hier zo mooi is. Overal waar je kijkt staan prachtige bloemen, zo kleurrijk. Hier zou ik nog willen ‘rusten’, bij manier van spreken hé. De bloemen krijgen voldoende water want er is altijd wel iemand te zien die op en af loopt met een gieter. Op verschillende plaatsen zijn er waterbronnen die continu blijven lopen.

In het prachtige kerkje, met mooie muurschilderijen, laten we een kaarsje branden. We stappen weer verder. Het is 29 graden en we houden het stilaan voor bekeken.  

Ons mobieltje staat gelukkig in de schaduw van een boom, dat scheelt. De rest van de namiddag houden wij ons stil. Het is het ideale moment om een handwasje te doen. In een half uurtje is alles weer droog. 

Bijna etenstijd. Zullen we nog eens de Lotus grill naar buiten halen? Er volgt een overtuigende ja-knik. De tomaten liggen te lachen op het rooster naast een sappig stukje vlees. Jammie jammie…  

En weer loopt een vakantiedag op z’n einde. De tijd gaat snel als het goed is. 

GRÛSS GOTT.

tot morgen.