Maandag 27 juli. 

Terwijl België een beetje op zijn achterpoten staat, omwille van het terugschroeven van de coronaversoepelingen, worden wij wakker met een stralende zon.

Het wordt 28 graden vandaag en we worden aangetrokken door het water van de Bodensee. Gisteren waren hier veel surfers maar nu is het windstil. Een enkeling doet een vergeefse poging maar de kite wil maar niet de lucht in en blijft op het water drijven. Er zit niets anders op dan alles weer in te pakken. Er komen nog mensen die een duik wil nemen.

We hebben van die rubberen/plastieken sandalen in ons mobieltje liggen. Ze dateren van de jaren stilletjes, toen onze kinderen nog mee waren op reis naar Italië. Normaal zouden die sandalen al lang niet meer bestaan. Ik zeg altijd, niet weggooien, je weet nooit waar we terecht komen en ze liggen niet in onze weg. En voilà si, hier komen ze nog eens van pas. Hier is geen zandstrand maar keien en grote rotsblokken. Op blote voeten is het niet te doen. We installeren ons en gaan het water in. Dit is echt vakantie! Het eerste moment kon ik niet meer zwemmen.

Ik had het gevoel dat ik kopje onder ging. Kwam het door het water van het meer? Dit is geen zoutwater zoals in de Noordzee. Wie zal het zeggen. In elk geval was het al enkele jaren geleden dat ik nog gezwommen had. Het zwemmen kwam beetje bij beetje terug. Echt, zo’n fantastisch gevoel. Een goede temperatuur van het water, geen wind en volop zon. Wat wil een mens nog meer? Geen verbrande rug in alle geval, daarom heb ik mijn topje aangehouden.  

De tijd gaat zo snel voorbij als je je amuseert en in de late namiddag fietsen we terug naar de camping. We maken gretig gebruik van de propere douches in de sanitaire blok.  

Het staat weer goed vol. De buren zijn dezelfde gebleven op de achterburen na. Eerst was er een tent van een jong koppel. Gisteren stond er een grote mobiel van Nederlanders maar die zijn ook alweer vertrokken. Waarschijnlijk was dit een tussenstop en zijn ze op weg naar verdere oorden. We zijn het al goed gewoon om mondmaskers op te zetten. Hier staan ‘handige’ apparaten om je handen te desinfecteren. Door ze in de opening te steken worden ze automatisch besproeid.

Klinkt een beetje raar, maar jullie begrijpen mij wel. Je hoeft niets aan te raken.  

Deze avond zijn we gaan eten hier op de camping. Eenvoudig maar lekker en ‘t is vakantie… toch? We zitten nog steeds buiten ook al is de duisternis gevallen. De lampjes doen hun werk zodat ik kan schrijven. De kaarsen zorgen mede voor de sfeer en gezelligheid. 

Het was weer een topdag! 

Tot morgen.