Zaterdag 25 juli.  

We zijn geen enkele keer wakker geworden afgelopen nacht totdat we gewekt werden door een licht geluid. Ik dacht nog dat het van buiten kwam. Maar nee, het was iets in ons mobieltje.

Geschrokken sprong ik uit bed. Het geluid kwam uit de kast onder de wastafel. Ik mag er niet aan denken dat er iets mis zou gaan met ons huisje. En ineens was het getik weg. We weten nog altijd niet wat het geweest is, eigenaardig.

Hier op camping Fischbach heb je de mogelijkheid om broodjes te kopen. En de croissants… mannekes die waren lekker. Er is ook een klein restaurantje waar de meeste tafeltjes buiten staan op afstand van elkaar. Wat ons eigenlijk opvalt, is dat we hier geen Frans horen spreken. We zien ook geen Franse nummerplaten. Waarschijnlijk nemen ze vakantie in eigen land.  

We fietsen naar Friedrichshafen. Het is er niet te druk maar we zetten onze mondmaskers wel op. We hebben ondertussen vernomen dat de voorzorgsmaatregelen in België verscherpt zijn. Straks mogen wij ons eigen land niet meer binnen.  

Het is zaterdag en ik dacht eventjes aan de tijd dat er nog gewerkt moest worden. Door onze jobs weten we allebei wat het betekent om tijdens de weekends te moeten presteren.

Het is 29 graden en het is fijn om met de fiets te rijden. Het is hier prachtig aan het Bodenmeer. Wandelaars genieten van het uitzicht. Surfers wagen hun kans. Plezierboten varen uit. Pedalo’s en andere speeltuigjes gaan het water op waar een gigantische fontein de aandacht trekt.

De eenden populaties zijn goed vertegenwoordigd en ze zijn allerminst mensenschuw. De zeppelin vliegt over en glinstert in de zon. Hij is enorm groot. Ik vroeg mij af hoe dat moet zijn daar zo hoog. We zoeken informatie op het internet en ik duizel bij het zien van de prijzen. Om en bij de 300 euro per persoon… nee, het luchtschip zal ook zonder ons blijven vliegen. In Friedrichshafen zijn we iets gaan eten. Een ruim terras met veel bomen en grote parasols waar de tafels ver uit elkaar staan en de obers een mondmasker dragen. (De meesten toch).

Na een frisse douche kunnen we uitblazen en drinken we sinaasappelsap van bij de plaatselijke bio-boer. Vanavond komt er enkel nog fruit op tafel voor diegene die nog honger heeft. Wat een zalige vakantie is dit. Het weer, de omgeving en vooral het gezelschap is top. We denken nog niet aan thuis.  

Tot morgen.