Moatje.

We zijn al een jaar verder.

Een jaar zonder je bezoekjes.

Een jaar zonder telefoongesprekken.

Jij besliste zelf dat het niet verder kon.

Je wou geen deel meer uitmaken van deze wereld.

Een leven dat voor jou niet altijd eenvoudig was.

Een geworstel tegen van alles en iedereen.

Zo joviaal aan de buitenkant, zo diep verdrietig van binnen.

Vandaag moeten we opgelegde afstand houden.

Daardoor zou jij nog ongelukkiger geweest zijn.

Jij had contacten overal en kende zoveel mensen.

Aan de andere kant van de regenboog, daar gelden geen wetten en regels.

Je bent vrij en ik stuur je een warme knuffel.

Moatje, mijn soulmate, ik mis je nog steeds.

Liefs.