Onlangs stapten we door het bos met de vier kleinkinderen. Meestal lopen de twee jongens op kop.

De meisjes pakken graag mij hand vast. De oudste van de twee, acht jaar, heeft altijd iets te vertellen. Ze heeft enorm veel fantasie dat ze het bijna zelf gaat geloven. Vraagt ze mij heel serieus: ‘Mé, waarover zullen we even praten?’. Ik had net vernomen dat er een nieuwe planeet ontdekt was maar dat die meer dan veertigduizend lichtjaren van onze aarde verwijderd is. Zo maar eventjes er naartoe gaan zit er voorlopig niet in. Zo, het onderwerp was gevonden.

Ik: ‘misschien wonen er daar ook mensen zoals wij’

Virginie: ‘echt mé? En gaan zij dan ook naar school?’

Ik: ‘waarschijnlijk wel, maar dat weet ik ook niet zeker. Misschien zijn het geen mensen zoals wij…’

Virginie: ‘o ja, het zijn lieve monsters of levende wezens en ze hebben maar één oog… en ze hebben drie benen en vier armen… ‘

Ik: ‘amai, en moeten zij dan ook eten?’

Virginie: ‘ja, maar ze eten het sap van de groene bladeren van de bomen, en eten bloemen. Daardoor is hun gezicht aan de ene kant oranje en aan de andere kant groen. Hun vingers en tenen zijn zuignappen en zo kunnen ze klimmen in de bomen’.

Ik: ‘en hoe heten zij dan, je kan niet spreken van mensen hé Virginietje’.

Eventjes is het stil in het bos en hoor je enkel de takjes kraken onder onze voeten.

Virginie: ‘ik weet het mé, het zijn F a l i l a h o e p s a s.’ !!!

Ik: ‘en welke taal spreken zij dan?’

Virginie: ‘F a l i l a h o e p s… maar wij verstaan dat niet, dat is te moeilijk’.

Ik: ‘zou jij daar graag naartoe willen gaan, zo ver weg?’

Virginie: ‘ja mé, als ik groter ben’.

Ik: ‘dan zal je heel hard je best moeten doen op school en leren voor wetenschapper of astronaut’.

Ondertussen had de broer van zeven jaar iets van ons gesprek opgevangen en kwam steeds meer aansluiten.

Willem-Frederick: ‘wat is een wetenschapper mé?’

Ik: ‘een schetenwapper jongen?’

Algemene hilariteit, ze liggen allemaal plat van het lachen.

Ik: ‘als je wetenschappen volgt leer je over de ruimte, planeten en de sterren… Wil jij dat later doen?’

Willem-Frederick: ‘Nee mé, ik wil een uitvinder worden’.

Ik: ‘ wat wil jij dan uitvinden manneke?’

Willem-Frederick: ‘een raket om naar die andere ‘aarde’ te kunnen vliegen’.

Zo mensen van deze wereld, indien het Coronavirus hier alles plat zou leggen is er nog één uitweg.

F a l i l a h o e p s a-land.

Leve de kinderen, leve de jeugd, zij zijn de toekomst.

Liefs.