Ik tuur door het raam naar de wiebelende bomen aan de overkant van de straat. De voorjaarsstorm met de naam Ciara staat er aan te komen. Zal het nu zo erg zijn, zullen er weer bomen sneuvelen of is het sterk overroepen allemaal. We shall see. Na het horen van de weersvoorspellingen op de radio ben ik er niet helemaal gerust in. Het Verenigd Koninkrijk krijgt er al van langs en Ciara is op weg naar onze contreien.

Toen ik nog kind was hadden mijn ouders een kruidenierszaak op de Koninklijke baan. Ik weet nog dat ik toen de angst voor stormwinden heb opgelopen. Aan de winkel was er een halfopen terras aangebouwd met veel glaspartijen. Op een dag tijdens de storm sloeg het noodlot toe. De rukwinden waren zo heftig dat ze het terras gewoon optilden. Niet zonder gevolgen. Met een hels lawaai vloog alles aan diggelen. Ik was nog nooit zo bang geweest. De glasscherven lagen overal in het rond. Telkens er nu storm op komst is moet ik daar spontaan aan terugdenken. Ik hou mijn hart al vast.

Hopelijk valt het straks wel mee. De vorige storm heeft hier in de omgeving lelijk huisgehouden. Afgebroken takken en ontwortelde bomen lagen her en der verspreid over de openbare wegen. Er was behoorlijk wat materiële schade maar gelukkig werd niemand gewond. De mannen van de brandweer hadden de handen meer dan vol met de opruimingswerken.

Ik keek zojuist op de webcam van Koksijde waar de zee en de dijk in beeld komen. Op enkele joggers na was er niemand te zien. We zijn zo goed geïnformeerd door Sabine en de weermannen dat we niet meer buiten durven te komen. En nu maar wachten. Zouden ze ongelijk kunnen hebben? Laten we hopen.

Geniet nog van jullie zondag zonder voetbal of veldrijden, alles is immers afgelast.

Ook de boswandeling zal voor een andere keer zijn.

Het zal wel overwaaien zeker.

Veilig en knus in de zetel met een lekkere koffie bij de hand, meer moet dat niet zijn.

Liefs.