Is het nu een 4, 7, 13, 21, 33 of 36, het kunnen allemaal (on)geluksgetallen zijn. Als je met deze cijfers de lotto wint zijn het ‘de goeie’, win je niets dan heb je pech net zoals ik.

Hebben jullie ook een voorkeur voor een bepaald cijfer of getal? Ik wel. Het getal 26. Reeds van jongs af aan vind ik deze combinatie van twee cijfers ‘iets hebben’. Misschien zit mijn geboortedatum daar voor iets tussen, ik zou het niet weten. Ik ben niet bijgelovig. Ik zou eerder spreken van toevalligheid.

26 loopt als een rode draad door mijn leven.

Negatief + negatief = positief.

Het getal 13 wordt in veel gevallen als negatief ervaren. Twee keer 13 is 26, dus positief.

Op school werden wij alfabetisch gerangschikt en zo kregen wij elk ons nummer. Mijn familienaam begint met de letter V. Je kan het al raden, mijn volgnummer was 26. Dat kwam heel goed uit. Ik was al blij dat ik geen Ardaen, Blanckaert of Cleeren als familienaam had. Kwestie van niet als eerste van start te moeten gaan. De laatsten in de rij waren Viaene, Zoete en Zwaenepoel. Ook zij moesten dat accepteren. Of ze daar nu zwaar aan tilden? Dat heb ik nooit geweten.

Voor sommige opdrachten was het vanzelfsprekend dat de nummers 1, 2 en 3 van start gingen, maar het gebeurde ook weleens andersom. ‘Vandaag mogen de nummers 29, 28 en 27 naar voor komen…’. Oef, ik kreeg tenminste nog even bedenktijd. Niet op kop en niet helemaal aan de staart, de perfecte onopvallende plaats voor mij.

Ons klasnummer moest overal zichtbaar aanwezig zijn op mappen, schriften, pennenzak en turngerief.

Mijn turnpantoffels waren aan de flanken voorzien van een prachtige 26. Ik kon mij helemaal uitleven. Van de 2 en de 6 maakte ik gezichtjes in verschillende kleurtjes. Het moeten de voorlopers geweest zijn van de smiley’s die wij nu kennen.

Niet elk schooljaar startte met hetzelfde aantal leerlingen. Dit vond ik vreselijk. De nummers schoven op, t.t.z. wij schoven op en ik werd 24 of 25. Dat kwam niet goed! Wat moest ik met mijn gepersonaliseerde turnpantoffels aanvangen? Het is nu ook niet dat ik elk jaar een nieuw paar kreeg. Er zat niets anders op dan ze te witten met een speciale stick waar een sponsje bovenop zat. Als je te hard kneep op de tube zat dat witte spul overal behalve op de ‘turnsluffer’. Wat een geklieder. Anderhalve dag later waren mijn ‘sluffers’ droog en kon het decoreren opnieuw beginnen. Ik beken, het is nooit meer geworden wat het ooit geweest was.

Er hangt niet altijd een mooie herinnering aan de zesentwintig vast. Op 26 april 1967 werden mijn moeder en ik, al fietsend op het fietspad, aangereden door een dronken autobestuurder. Dat waren geen leuke tijden. Voor een 12-jarige spat al je hebben en houden uiteen. We kwamen er beiden zwaar gehavend uit. Die gebeurtenis hakte er in en vergeet ik nooit.

Ik werd voor de eerste keer zwanger toen ik 26 was. Fabuleus.

Moeke zijn van Annelore op mijn 26^ste. Dankbaar.

Mijn loon (destijds) uitbetaald krijgen op de 26^ste van de maand. Fantastische tijd.

Ons alfabet bestaat uit 26 letters waarmee ik veel woorden kan vormen om tekstjes te schrijven.

Mijn verhaal met jullie delen door het online te zetten in www.mijntekstjes.com op de 26^ste dag van het nieuwe jaar.

Toevallig?

Tot de volgende.