Vandaag ben ik heel vroeg opgestaan.

Ik moet nog naar de kapper.

Zal ik wel op tijd zijn?

Eindelijk mag ik mij omkleden.

Mijn bruidsjurk zit als gegoten, enkel nog mijn hoedje met kantwerk opzetten.

Bijpassende zakdoek zit fijn opgeborgen in de tailleband van mijn kleed.

Nu nog de schoenen en ik ben er helemaal klaar voor.

Ik kijk in de spiegel en breng nog wat rouge aan.

Ik glunder naar mezelf en ben trots als geen ander.

Mijn hartje klopt in mijn keel.

Nog een laatste keer kijk ik in mijn kamer.

Van de lintmeter is nog maar één stukje over, en hangt met een punaise aan de muur.

Honderdvijftig dagen eerder begonnen wij de aftelling naar vandaag, onze dag.

Elke dag een stukje eraf geknipt.

Eindelijk gaat de bel.

In vol ornaat staat mijn toekomstige echtgenoot voor mij.

Liefdevol overhandigt hij mij het prachtige bruidsboeket.

Onze blikken kruisen elkaar en we weten het zeker: we gaan ervoor.

Met de ringen op zak vertrekken we richting gemeentehuis en kerk.
Dit gebeurde op 15 oktober 1976.

Vandaag, 40 jaar later beseffen we maar al te goed wat wij betekenen voor elkaar.

Liefde is mooi. Liefde is goed. Liefde is zeggen, ik zie je graag.