Vandaag ben ik op zoek naar inspiratie. Het komt niet vlot op gang. Er schiet van alles door mijn hoofd en ik weet niet goed waar te beginnen. Meestal neem ik mijn notitieschriftje en mijn pen mee naar buiten op het terras. Ik haal er een kopje koffie bij en denk spontaan aan de koekjes die nog in de kast liggen. Ongetwijfeld ken je ze ook. Het is een rechthoekig hard koekje met aan de bovenkant een krokant laagje glazuur met koffiesmaak. Café Noir. Nu moet ik tot mijn spijt zeggen dat ze niet meer zijn zoals voorheen. Ik vond ze vroeger lekkerder. Iets dikker met een goede laag koffieglazuur er boven op. Ze zaten strak, een na een, in een pakje. Nu zijn ze kleiner en dunner en zitten door elkaar in een zakje in een doos. Met als gevolg, veel kapotte koekjes. Afin, dit gezegd zijnde… ik bijt er een stukje af en merk, aan de onderkant, dat enkel nog de letters KADE te lezen zijn. Mijn gedachten gaan onmiddellijk uit naar Toon Hermans in de al even legendarische sketch: ‘Wat ruist er door het struikgewas?’. Daarin speelt Toon Hermans de rol van Frits Verkade, de onderwijzer, die komt solliciteren voor de job op TV. Ik citeer: ‘Ik kom proef zingen vanwege het hoofd der school, ene meneer Verkouden’. Dan vertelt hij over zijn leuke woordspeling die hij gemaakt heeft. Ik citeer verder: ‘U heet Verkouden en ik heet Verkade. Ik kan wel verkouden zijn maar U kunt nooit Verkade zijn!’.

Ja, daar moest ik nu spontaan aan denken door mijn koekje bij de koffie.

Deze sketch zal ik zeker nog eens opzoeken, het blijft hilarisch en mooi. Een echte aanrader voor de liefhebbers. Ik ben er zeker van dat je blijft kijken tot het einde.

Had ik maar een klein topje van zijn berg aan inspiratie. Potverdorie, potverdorie-nog-es-an-toe-zeg!!

Toon Hermans is en blijft een Grote Meneer. Op 17 december a.s. zou hij 100 jaar geworden zijn.

Wat een koekje allemaal teweeg kan brengen: herinneringen van toen aan Toon.