Vakantie bij 35° in Durbuy.

Waar wij staan, langs de Ourthe, daar is het leuk vertoeven. Op de camping is er een nieuwe uitbater sinds ons vorig bezoek. Een heel vriendelijke man. Eens op ‘onze’ plaats, spuugt ons mobieltje de zetels en tafel naar buiten. De zonneluifel wordt naar beneden gedraaid en de ramen worden afgedekt tegen de grootste hitte. De elektriciteit wordt aangesloten. Tijd voor een Gin-Tonic. De dansende ijsblokjes maken muziek in het glas. Ach, wat is het leven mooi. Alles mag en niets moet. Er staan een 20-tal mobilehomes. Raar maar waar, bijna overal zie je honden. Elke mobieltje huisvest er wel eentje, of zelfs meer. Wij zijn op dat vlak een uitzondering, hond-arm.

De pistolets zijn besteld voor morgenvroeg, t.t.z.: rond 9 uur, als je dat vroeg mag noemen.

We worden gewekt door het gefluit van de vogels. Het is al 25 graden en we ontbijten buiten, heerlijk. De eerste kajakkers zijn in aantocht. Ze zijn uitgelaten en wij genieten van onze koffie. Het sap van de zongerijpte nectarines loopt langs onze kin. De boter smelt weg in de versgebakken broodjes.

Bij deze temperatuur gaan we ons vooral niet forceren hé. Een klein wandelingetje maken, zal nog nét lukken. De zon brandt op ons hoofd. Dorst, dorst, dorst. Drinken, drinken, drinken. Kwestie van uitdrogingsverschijnselen voor te zijn. De terrasjes zitten overvol met dorstige toeristen. De kajakkers zoeken massaal de verkoeling op in het water. Ze doen hun kajak kapseizen en zwemmen er achteraan.

Krijgen we een hongertje, dan leggen we worsten en speklapjes, tomaten en patatjes, op de Lotus-grill. Een aperitief slaan we niet af en de fles cava ontkurkt zich bijna vanzelf. Zo gezellig met de beentjes omhoog en het zicht op de natuur, wat wil een mens nog meer…

Ook al ondernemen wij niet zo veel door de warmte, het is een prachtige vakantie geworden. Lekker lui en rustig…

Dag zes: onweer, donder en bliksem. Het is onze laatste dag en het juiste moment om huiswaarts te keren.

Het was kort maar goed.

Hopelijk tot gauw.