Naar aanleiding van de komende derde verjaardag van onze tweeling-kleinkindjes, post ik mijn tekstje dat ik schreef toen ze pas enkele maanden oud waren. Ik was helemaal overdonderd bij het zien van die kleintjes. Een tweeling is toch net iets anders… het is één plus één…

5.45 uur. Twee baby’s worden wakker. Jongen ligt met zijn hoofd aan het voeteinde terwijl Meisje langs de rand van haar bedje ligt. Waarover zouden ze gedroomd hebben? Misschien over het tuutje dat zoek was, of over hun knuffel die weerloos op de grond gevallen was. Ik zal het nooit weten.

Ze geeuwen en rekken zich uit langs alle kanten. Door het getrappel met de beentjes spannen ze de slaapzak volledig op. Met blinkende ogen kijken ze me aan en willen o zo graag uit bed getild worden.

Jongen maakt het meeste lawaai, hij heeft er zijn reden voor: volle luier en grote honger. Na de nodige handelingen kan de fles niet rap genoeg volgen. In een minimum van tijd zuigt hij al de melk op. Zijn kleine lichaampje kan even tot rust komen.

Meisje maakt kleine geluidjes, ze lacht mij toe en weet wat haar te wachten staat: de onweerstaanbare fles melk. Gretig maar iets meer verfijnd drinkt ze haar melk op. Haar oogjes zijn net als lichtjes die schitteren in de prille ochtendzon. Ze knippert even.

Jongen en Meisje slapen weer, hun buikje is verzadigd.

Enkele uren later volgt de herhaling. Nu eerst Meisje en dan Jongen. Hun ritme loopt niet altijd synchroon.

Middageten met vandaag op het menu, wortelen en aardappelen.

Vieruurtje = fruitpap. Appel, appelsien, banaan en aardbeien, aangevuld met een babykoek.

En smullen maar! Het lepeltje komt niet snel genoeg naar hun opengesperde tandloze mondjes. Jongen en Meisje protesteren hevig met armen en benen, het moet vlugger!

Meisje schopt het bordje uit mijn hand en Jongen raakt mijn lepeltje. Pats, alles ligt onder inclusief mijzelf.

Gelukkig staat er nog een tweede portie te wachten in de blender. En om het ‘kleurenpalet’ nog completer te maken besluiten Jongen en Meisje om te gaan niezen.

Ik hap naar adem…

18uur. Bad- en bedtijd. Een voor een worden de baby’s gewassen. Voor mij is dit het hoogtepunt van de dag. Dan wordt er een vers gewassen welriekende natte baby aan mij overhandigd. Lekker in zijn/haar badcape gewikkeld. Nu kan ik beginnen met afdrogen, luier aan, rompertje aan, pyjama aan en dan genieten, intens genieten bij het geven van het flesje met het kostbare goedje dat hij/zij zo nodig heeft: melk. Het oogcontact is intens, alsof de baby zegt, dank je wel. De oogjes worden kleiner en kleiner en vallen uiteindelijk dicht. Ik smelt bij dit gebeuren. Wat een geluk heb ik toch. Want even later begin ik opnieuw met een vers gewassen welriekende natte baby…

 Welterusten kleintjes.

Dank aan Jongen en Meisje = Willem-Frederick en Elizabeth.

Een heel gelukkige derde verjaardag voor jullie. Dikke zoenen van Mé.